Walory naturalnego środowiska jako determinant rozwoju turystyki wiejskiej w Wielkopolsce

Abstrakt

Obszary wiejskie stanowią cenne środowisko oraz stwarzają odpowiednie warunki dla rozwoju turystyki. Nasilająca się skłonność do wyjazdów w celach turystycznych na tereny wiejskie wartościowe przyrodniczo wiąże się z upowszechnianą na świecie ideą zrównoważonego rozwoju oraz z rosnącą w wyniku tego świadomością prośrodowiskową społeczeństw. Wiejska przestrzeń rekreacyjna oraz jej walory krajobrazowe mają zasadniczy wpływ na rozwój gospodarki turystycznej na terenach wiejskich. W artykule podjęto próbę identyfikacji walorów krajobrazowych województwa wielkopolskiego oraz dokonania typologii i oceny obszarów wiejskich województwa pod względem ich przydatności dla rozwoju turystyki. Przedmiotem badań były walory krajobrazowe województwa wielkopolskiego w przekroju 31 powiatów z uwzględnieniem czynników mierzalnych, współokreślających walory krajobrazowe obszarów wiejskich: powierzchnia o szczególnych walorach przyrodniczych prawnie chroniona (w % powierzchni ogólnej), lesistość (w % powierzchni ogólnej), jeziorność (w % powierzchni ogólnej), udział łąk i pastwisk w całości użytków rolnych (w %), liczba pomników przyrody na 1 km^2. W badaniach wykorzystano następujące metody badawcze: grupowanie wielowymiarowe metodą Warda, waloryzacja grup miernikiem syntetycznym oraz regresja liniowa wielu zmiennych. Z przeprowadzonych analiz wynika, iż północne rejony Wielkopolski posiadają większy potencjał do wspomnianego rozwoju. Natomiast czynnikami, które w najwyższym stopniu wpływają na liczbę gospodarstw turystycznych w danym powiecie, są: jeziorność, lesistość oraz liczba pomników przyrody na jeden kilometr kwadratowy.