Migracje wewnętrzne i ich związek z przestrzennym zróżnicowaniem rozwoju społeczno-gospodarczego wsi

Abstrakt

Saldo migracji wewnętrznych dla obszarów wiejskich w Polsce jest bliskie zeru, jednak analiza przestrzennego zróżnicowania procesów migracyjnych ujawnia, że część obszarów wiejskich wykazuje tendencje do stałej przewagi odpływu nad napływem, a część do przewagi napływu. W ten sposób migracje wewnętrzne stają się czynnikiem zwiększającym zróżnicowanie zaludnienia obszarów wiejskich. Obszary zwiększające zaludnienie w rezultacie migracji wewnętrznych to regiony położone w pobliżu miast dużych i średniej wielkości, zmniejszają zaludnienie obszary położone peryferyjnie w relacji do sieci miejskiej. Jednocześnie dwa regiony kraju wykazują relatywnie mały udział w wewnętrznych procesach migracyjnych – Wielkopolska, charakteryzująca się stosunkowo zaawansowanym rozwojem funkcji pozarolniczych na wsi oraz region dawnej Galicji, o rozdrobnionym rolnictwie i utrwalonym wzorze łączenia dochodów z pracy w gospodarstwie i poza nim (przez członków jednego gospodarstwa rolnego, a często przez te same osoby).