Polska socjologia wsi, czyli o służebnej, usłużnej i służalczej roli nauki
Słowa kluczowe:
służebność, usłużność, służalczość, paradygmat antyruralistyczny, antychłopska ideologia, autonomia socjologiiAbstrakt
Artykuł prezentuje możliwość spojrzenia na dzieje polskiej socjologii wsi przez pryzmat ról społecznych, jakie pełniła ta dyscyplina w różnych okresach. W latach międzywojennych realizowana była funkcja „służebna”, sformułowana przez Władysława Grabskiego jako postulat poznawania wsi po to, by dostosowywać się do jej potrzeb. W okresie PRL-u mieliśmy najpierw do czynienia z funkcją „służalczą”, kiedy socjologowie prowadzili badania inwigilujące mieszkańców wsi oraz pisali raporty-donosy, odtajniając dane respondentów w czasie najgorszych represji stalinowskich. W latach późniejszych dominowała funkcja „usłużna”, gdy posługiwano się nauką dla uzasadnienia ideologicznych decyzji partii (gloryfikacja pgr-ów, analizy chłopo-robotników itp.). Stałą cechą polskiej socjologii wsi przez te wszystkie lata pozostaje zbyt sztywne trzymanie się modelu wsi, który nie uwzględnia istnienia wielu elementów ani dokonujących się przemian, a także brak pogłębionej refleksji teoretycznej. Owocuje to niewypracowaniem własnego paradygmatu, lecz trzymaniem się założeń antyruralistycznie zorientowanej socjologii ogólnej, a to sprzyja deprecjonowaniu wsi i rolnictwa.Pobrania
Liczba pobrań artykułu
60
Strony
9-31
Jak cytować
Bukraba-Rylska, I. (2009) „Polska socjologia wsi, czyli o służebnej, usłużnej i służalczej roli nauki”, Wieś i Rolnictwo, (2 (143), s. 9–31. Dostępne na: https://kwartalnik.irwirpan.waw.pl/wir/article/view/131 (Udostępniono: 24 wrzesień 2023).
Numer
Dział
ROZPRAWY I STUDIA