Doświadczenie dekolektywizacji w poszukiwaniu jej europejskiej drogi. Przykład Litwy
DOI:
https://doi.org/10.53098/wir.2024.4.205/04Słowa kluczowe:
Litwa, dekolektywizacja, społeczne formy produkcji, gospodarstwo rodzinne, przedsiębiorstwo rolneAbstrakt
Po upadku tzw. żelaznej kurtyny kraje postkomunistycznej Europy rozpoczęły proces dekolektywizacji, który – ze względu na dziedzictwo historyczne, środowisko polityczne oraz metody prywatyzacji zastosowane w poszczególnych krajach – przybrał specyficzne cechy, tworząc mozaikę struktur agrarnych na Starym Kontynencie. Litwa, doświadczywszy sowieckiego kolektywizmu, powróciła do modelu gospodarstw rodzinnych, który funkcjonował w okresie międzywojennym. Jednak gospodarstwa rodzinne różniące się między sobą wielkością i celami produkcyjnymi współistnieją z przedsiębiorstwami rolnymi o różnych statusach prawnych. Artykuł miał na celu analizę przemian i terytorialnego rozmieszczenia struktur agrarnych na Litwie w kontekście radykalnie zmieniających się uwarunkowań politycznych i gospodarczych. Biorąc pod uwagę trwałość struktur terytorialnych, konieczna jest ocena roli czynnika historycznego w transformacji obszarów wiejskich oraz określenie, w jaki sposób odziedziczone struktury przestrzenne wpływają na adaptację nowych struktur agrarnych na danym obszarze. Transformacja struktur agrarnych została w artykule przeanalizowana na poziomach krajowym i gminnym.
Bibliografia
Alanen I. (1995). The family farm ideology, the baltic countries, and the theories of development. Eastern European Countryside, 1, 5–22.
Aleknavičius P. (2001). Pirmas žemes reformos dešimtmetis. Vilnius: Jandrija.
Lamarche H. (1991). L’agriculture familiale. Une réalité polymorphe. Paris: Harmattan.
Laurinaite-Šimelevičiene J., Rakauske R. (2019). Didžiausi Lietuvos žemvaldžiai: tukstančiai hektaru – saujeles rankose. Delfi & Reitingai. https://www.delfi.lt/apps/turtingiausieji/zemvaldziai/ (access: 20th June 2022).
Lietuvos agrarines ekonomikos institutas (2001). Lietuvos žemes ukis 2000: raida ir perspektyvos. Vilnius: Baltijos kopija.
Lietuvos Respublikos žemes ukio ministerija (2013). Es paramos itaka žemes ukiui ir kaimo pletrai. Tyrimo santrauka. Vilnius: UAB „Ekonomines konsultacijos ir tyrimai”. https://zum.lrv.lt/uploads/zum/documents/files/LT_versija/Veiklos_sritys/Kaimo_pletra/Programos_stebesena_ir_vertinimas/Vertinimo_veikla/SparamospoveikioZUvertinimassantrauka.pdf (access: 2nd April 2024).
Mačiulyte J. (2009). Trajectoire agraire lituanienne: Enjeux du changement des modeles agricoles. In: A. Berger, P. Chevalier, G. Cortes, M. Dedeire (eds.). Héritages et trajectoires rurales en Europe (pp. 139–161). Paris: L’Harmattan.
Mačiulyte J. (2003). Dekoletyvizacijos procesas Lietuvos kaimiškose teritorijose. Geografija, 39(2), 31–37.
Mačiulyte J. (2001). Les mutations agraires dans l’espace lituanien. Montpellier: Université Paul Valéry.
Mačiulyte J., Maurel, M.-C. (1998). Décollectivisation et indépendance: La trajectoire agraire lituanienne. Bulletin de l’Association de Géographes Français, 75(4), 455–469.
Maurel M.-C. (2018). La réappropriation fonciere dans les campagnes d’Europe centrale. In: G. Chouquer, M.-C. Maurel (eds.). Les mutations récentes du foncier et des agricultures en Europe (pp. 113–136). Besançon: Presses Universitaires de Franche-Comté.
Maurel M.-C. (2015). From disappearance to recovery: Family farming in Central Europe questioning the path dependency hypothesis. Wieś i Rolnictwo, 1.1(166.1), 79–105.
Maurel M.-C. (2012). La grande maille agraire en Europe Centrale: Un invariant spatiotemporel? Études Rurales, 190, 25–47.
Maurel M.-C. (1994). La transition post-collectiviste: Mutations agraires en Europe centrale. Paris: L’Harmattan.
Pouliquen A. (1993). Agriculture post-communistes en Europe centrale: Récession, protection, restructuration lente. Économie Rurale, (214–215), 6–11.
Rey V. (1996). Les nouvelles campagnes de l’Europe centrale orientale. Paris: CNRS Editions.
Sivignon M. (1992). La diffusion des modeles agricoles: Essai d’interprétation des agricultures de l’est et du sud de l’Europe. Revue Géographique des Pyrénées et du Sud-Ouest, 63(2), 133–154.