Szkody łowieckie – nowe podejście do problemu

Marian Flis; Bogusław Rataj

doi:10.53098/wir.2017.1.174/07

Authors

Marian Flis Marian Fli, PhD (dr hab.), Associate Professor, Department of Zoology, Animal Ecology and Hunting, University of Life Sciences in Lublin, Lublin, Poland, marian.flis@up.lublin.pl
Bogusław Rataj Bogusław Rataj, MA Eng., Polish Hunting Association, District Board in Nowy Sącz, Nowy Sącz, Poland, b.rataj@pzlow.pl

DOI:

https://doi.org/10.53098/wir.2017.1.174/07

Keywords:

wildlife damage to crops, wild boar, liability for wildlife damage to crops, compensation to farmers, changes in hunting law

Abstract

The problem of crop damage due to wildlife has become quite important in recent years. Growing discontent of harmed farmers with damages estimating procedures as well as insufficient amounts of compensation helped change the existing legislation in this area. According to the new rules, which were to have taken effect on 1 January 2017, the damage in a given area was to be assessed by a committee consisting of representatives of competent provincial governors, the victims and the representatives of lessees or managers of controlled hunting zones within the area where the damage occurred. However, the entry into force of the new statute was postponed to 1 January 2018 due to technical and economic factors. The funds for the fulfillment of obligations in this respect are to be canvassed from contributions paid by lessees and managers of controlled hunting zones to a specially created Compensation Fund. The annual volume of these contributions will be based on a quota of particular game species, for which liability for damages has been guaranteed by the statute and which is planned to be shot in a given hunting season multiplied by the quota ratios fixed for individual species. According to the state as at the last hunting season, those contributions would mount to almost PLN 90 million. The estimating costs that have hitherto been incurred by hunters, will be paid from the state budget.

References

Budny M., Bresiński W., Kamieniarz R., Kolanoś B., Mąka H., Panek M. (2011). Sytuacja zwierząt łownych w Polsce w roku łowieckim 2010/2011 (wyniki monitoringu). Biuletyn Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu, 8.

Flis M. (2008). Procedura szacowania szkód wyrządzonych przez zwierzęta w uprawach rolniczych. Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, 248, 117–123.

Flis M. (2009). Szkody w uprawach rolniczych w świetle szkodliwego oddziaływania rol nictwa na ekosystemy. W: Sporek M. (red.), Biotop. Zagrożenia biotopów leśnych (s. 123–132). Opole: Uniwersytet Opolski.

Flis M. (2010). Szkody łowieckie w świetle uwarunkowań ekonomicznych i prawnych. Wieś i Rolnictwo, 4 (149), 95–103.

Flis M. (2011). Wild boar population management vs. damage conditions in economical and social grasps. Annals of Warsaw University of Life Sciences – SGGW, 50, 43–50.

Flis M. (2013a). Intensity of damages made by wild boars under diverse environmental conditions on a background of the population dynamics. Annales UMSC. Sectio EE, XXXI, 1, 10–21.

Flis M. (2013b). Ecological, legal land economic aspects of evaluating the damages caused by wild animals. Environmental Protection and Natural Resources, 24, 3 (57), 53–58.

Flis M. (2016a). Dynamika liczebności dzików w świetle rosnącego zagrożenia epizootycznego afrykańskim pomorem świń i jej wpływ na poziom szkód w uprawach i płodach rolnych. Przegląd Leśniczy, 2, 8–11.

Flis M. (2016b). Problem szkód łowieckich w aspekcie własności gruntu i prawa do polowania oraz uwarunkowań środowiskowych. Przegląd Hodowlany, 2, 28–29.

GUS (2014). Rocznik Statystyczny Rolnictwa. Warszawa.

Kamieniarz R., Panek M. (2008). Zwierzęta łowne w Polsce na przełomie XX i XXI wieku. Stacja Badawcza – OHZ PZŁ w Czempiniu. Czempiń, 78–83.

Kozdrowski R., Dubiel A. (2004). Biologia rozrodu dzika. Medycyna Weterynaryjna, 60, 1251–1253.

Pielowski Z., Kamieniarz R., Panek M. (1993). Raport o zwierzętach łownych. Warszawa: Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska. Biblioteka Monitoringu Środowiska.

Popczyk B. (2016). Zarządzanie populacją dzika Sus scrofa w Polsce. W: Zarządzanie populacjami zwierząt (s. 29–45). Warszawa: Polski Związek Łowiecki.

Projekt ustawy o zmianie ustawy prawo łowieckie oraz zmieniającej ustawę o zmianie ustawy prawo łowieckie z projektami aktów wykonawczych (Druk sejmowy 1042).

Radecki W. (2010). Prawo łowieckie – komentarz. Warszawa: Difin.

Rakoczy B., Stec R., Woźniak A. (2014). Prawo łowieckie – komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer business.

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 marca 2010 roku, w sprawie sposobu postępowania przy szacowaniu szkód oraz wypłat odszkodowań za szkody w uprawach i płodach rolnych (Dz.U. 2010 Nr 45, poz. 272).

Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 grudnia 1927 roku, o prawie łowieckim. Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej nr 110 z dnia 14 grudnia 1927 roku.

Sporek M. (2014). Szkody łowieckie w uprawach rolnych. Journal of Agribusiness and Rural Development, 2 (32), 181–188.

Ustawa z dnia 13 października 1995 roku – Prawo łowieckie (Dz.U. 2015 poz. 2168).

Ustawa z dnia 22 czerwca 2016 roku – o zmianie ustawy prawo łowieckie (Dz.U. 2016 poz. 1082).

Węgorek P. (2002). Cykl zasiedlania wielkoobszarowych upraw kukurydzy przez subpopulacyjne ugrupowania dzików i dynamika narastania szkód w zależności od fazy rozwojowej tych upraw. Progress in Plant Protection, 42 (2), 730–735.

Zawadzki A., Szuba-Trznadel A., Fuchs B. (2011). Baza pokarmowa, charakterystyka populacji i sezonowość rozrodu dzików na terenach Gór Kaczawskich. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Biologia i Hodowla Zwierząt, 63, 363–376.