Preferencje rolników z Lubelszczyzny w zakresie korzystania z usług doradczych

Paweł Żółkiewski; Ewa Januś; Piotr Stanek; Bożena Taszarek; Ewelina Wołoszyn

doi:10.53098/wir.2019.1.182/05

Authors

Paweł Żółkiewski Paweł Żółkiewski, PhD, Sub-Department of Cattle Breeding and Genetic Resources Conservation, Institute of Animal Breeding and Biodiversity Conservation, University of Life Sciences in Lublin, Lublin, Poland https://orcid.org/0000-0002-8336-6985
Ewa Januś Ewa Januś, PhD (dr hab.), Associate Professor, Sub-Department of Cattle Breeding and Genetic Resources Conservation, Institute of Animal Breeding and Biodiversity Conservation, University of Life Sciences in Lublin, Lublin, Poland https://orcid.org/0000-0003-2094-3869
Piotr Stanek Piotr Stanek, PhD, adiunkt, Sub-Department of Cattle Breeding and Genetic Resources Conservation, Institute of Animal Breeding and Biodiversity Conservation, University of Life Sciences in Lublin, Lublin, Poland https://orcid.org/0000-0002-6532-6912
Bożena Taszarek Bożena Taszarek, MA, Wólka Commune Office, Lublin, Poland https://orcid.org/0000-0002-0314-1592
Ewelina Wołoszyn Ewelina Wołoszyn, MA, Sub-Department of Cattle Breeding and Genetic Resources Conservation, Institute of Animal Breeding and Biodiversity Conservation, University of Life Sciences in Lublin, Lublin, Poland https://orcid.org/0000-0003-1617-4438

DOI:

https://doi.org/10.53098/wir.2019.1.182/05

Keywords:

advisory, agriculture, reasons for choice, advisory institutions

Abstract

The aim of the study was to analyze and assess preferences in the demand for advisory services of farmers from the Lublin region. The results were obtained through a questionnaire interview including 28 questions, which was carried out from March to May 2016 among 200 farmers. It was showed that among the motives for using advisory institutions, respondents indicated a willingness to obtain EU financial support (31.5%) and to complete forms for this support (28.0%), to increase the level of skills and knowledge (16.0%) and to acquire new markets (9.0%). The reasons for choosing an advisory institution were significantly dependent on the gender of the respondents. For women, they were primarily the cost of services (25.0%), friends’ reviews (23.7%), and their own experience (22.4%), whereas the reputation of the advisory center (9.9%) was the least important. Men largely trusted in their own experience (31.4%) and appreciated the comprehensiveness of advisory services (21.6%). The costs of services (12.7%) and market reputation (15.7%) were significantly less important for them. Statistical analysis showed that the choice of the advisory center was significantly determined by the age of the respondents, whereas in each age group the Agriculture Advisory Center proved to be the leader in advisory support. Respondents declared greater interest of advisory services provided by the Chamber of Agriculture and private institutions in future.

References

Berezka A. (2012). Poziom wykształcenia Polaków a konkurencyjność gospodarki. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, 25, 11–22.

Bujnowska E. (2016). Charakterystyka potrzeb doradczych i informacyjnych rolników indywidualnych w województwie lubelskim. Praca magisterska (maszynopis). Lublin: Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie.

Chyłek E.K. (1996). Ocena funkcjonowania systemu doradztwa rolniczego w Polsce. Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych, 433, 263–280.

Cupiał M., Szeląg-Sikora A. (2008). Wpływ powierzchni użytków rolnych oraz wykształcenia właściciela na sposoby pozyskiwania informacji w wybranych gospodarstwach Małopolski. Inżynieria Rolnicza, 4 (102), 175–180.

Dorofiejczuk-Paradny J., Zawisza S. (2011). Ewolucja systemów wsparcia doradczego na świecie – od doradztwa państwowego do prywatnych usług doradczych. Zagadnienia Doradztwa Rolniczego, 1, 13–28.

Dudek M. (2015). Ocena korzystania z usług doradczych przez rolników w latach 1992–2011. Zagadnienia Doradztwa Rolniczego, 2, 32–42.

Felczak T. (2015). Źródła finansowania działalności indywidualnych gospodarstw rolniczych w opinii zarządzających. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 855, Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia, 74 (2), 83–91.

Firlej K., Rydz A. (2012). System doradztwa rolniczego w Polsce oraz jego wykorzystanie w ramach działania 114 PROW 2007–2013. Roczniki Ekonomiczne Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy, 5, 199–222.

Gołębiewska B., Klepacki B. (2004). Wykształcenie rolników jako forma różnicująca sytuację gospodarstw rolnych. W: M.G. Woźniak (red.). Kapitał ludzki i intelektualny jako czynnik wzrostu gospodarczego i ograniczenia nierówności społecznych (s. 457–465). Rzeszów: Wydawnictwo Mittel.

Górecki J. (2004). Rola czynnika ludzkiego i kapitału społecznego w procesie rozwoju wsi i rolnictwa Polski po jej akcesji do UE. Wieś i Rolnictwo, 2, 187–198.

Hamerska I., Roczkowska-Chmaj S. (2008). Wykształcenie i wiek rolników a wskaźnik postępu naukowo-technicznego. Inżynieria Rolnicza, 11 (109), 75–82.

Kania J. (2011). Doradztwo rolnicze wobec wielofunkcyjności rolnictwa i obszarów wiejskich. Zagadnienia Doradztwa Rolniczego, 2, 6–23.

Kata R. (2008). Rola otoczenia instytucjonalnego w poprawie pozycji konkurencyjnej gospodarstw na rynku. Roczniki Naukowe Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu, 10 (1), 144–149.

Kołoszko-Chomentowska Z. (2008). Kwestia czynnika ludzkiego w rolnictwie. Acta Scientiarum Polonorum. Oeconomia, 7 (4), 87–95.

Kujawiński W. (2009). Metodyka doradztwa rolniczego. Poznań: Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie, Oddział w Poznaniu.

Motowidlak U. (2009). Kierunki produkcji gospodarstw rolnych o zróżnicowanej strukturze agrarnej. Studia Prawno-Ekonomiczne, 80, 259–270.

Niewęgłowski M., Kacprzak T. (2017). Preferencje rolników w zakresie doradztwa w gospodarstwach rolnych powiatu węgrowskiego. Roczniki Naukowe Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu, 19 (2), 171–175.

Niewęgłowski M., Pielech J. (2017). Agricultural advisory services in eastern Mazovia in the activity of the Mazovian Agricultural Advisory Centre. Economic and Regional Studies, 10 (1), 85–99.

Nowak A. (2009). Kwalifikacje rolników czynnikiem rozwoju gospodarstw rolnych. Acta Scientiarum Polonorum. Oeconomia, 8 (3), 107–116.

Nowogródzka T. (2009). Wpływ rozwoju regionalnego na zmiany organizacji doradztwa rolniczego w Polsce. Zeszyty Naukowe Akademii Podlaskiej w Siedlcach, seria Administracja i Zarządzanie, 83, 111–120.

Penda S.T. (2012). Human capital development for agricultural business in Nigeria. International Food and Agribusiness Management Review, 15 (A), 89–91.

Sadowski A., Poczta W., Szuba-Barańska E., Beba P. (2015). Modele gospodarstw rolnych w państwach Unii Europejskiej. Wieś i Rolnictwo, 3 (168), 43–62.

Sikorska A. (red.) 2011. Uwarunkowania rozwoju kapitału ludzkiego w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Program Wieloletni 2011–2014. Warszawa: Instytut Ekonomiki Rolnej i Gospodarki Żywnościowej – Państwowy Instytut Badawczy.

Sikorska-Wolak I., Krzyżanowska K., Parzonko A. (2014). Doradztwo w zmieniającej się sytuacji społeczno-ekonomicznej obszarów wiejskich. Warszawa: Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

Sokołowska S. (2014). Funkcjonowanie systemu doradztwa rolniczego w opinii rolników województwa opolskiego. Journal of Agribusiness and Rural Development, 1 (31), 123–132.

Toruński J. (2011). Zarządzanie jakością świadczenia usług doradczych na przykładzie Ośrodka Doradztwa Rolniczego. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanis tycznego w Siedlcach, seria Administracja i Zarządzanie, 89, 9–24.

Van den Ban A.W., Hawkins H.S. (1997). Doradztwo rolnicze. Kraków: Małopolskie Stowarzyszenie Doradztwa Rolniczego.

Wawrzyniak B.M. (2000). Doradztwo w agrobiznesie. Włocławek: Wydawnictwo WSHE.

Wawrzyniak B.M. (2001). Luka edukacyjna barierą procesu integracji polskiej wsi i rolnictwa z Unią Europejską. Wieś i Rolnictwo, 3, 142–159.

Witkowski P. (2012). Czy dziś potrzebne nam doradztwo rolnicze? Biuletyn Informacyjny Lubelskiej Izby Rolniczej, 4, 13.