Wpływ atrakcyjności wiejskiej przestrzeni rekreacyjnej na działalność agroturystyczną gospodarstw rolnych regionu siedleckiego

Abstrakt

W celu przeanalizowania wpływu atrakcyjności terenu na areał gruntów użytkowanych rolniczo oraz zbadania zależności między atrakcyjnością wiejskiej przestrzeni rekreacyjnej, a wielkością agroturystycznej bazy noclegowej w regionie i jej wykorzystaniem, w latach 2006–2007 przebadano 87 gospodarstwach rolnych świadczących usługi turystyczne w regionie siedleckim. Do właścicieli tych gospodarstw skierowano ankietę zawierającą 17 pytań. Uzyskane dane opracowano graficznie i tabelarycznie, a także wykorzystano je do obliczenia wskaźnika wiejskiej przestrzeni rekreacyjnej, jako wielkości oceniającej walory środowiska przyrodniczego. Ponadto obliczono wskaźnik przeciętnej liczby udzielonych noclegów i stopę wykorzystania obiektu noclegowego. Powyższe wielkości poddano analizie statystycznej, wyliczając współczynnik korelacji liniowej Pearsona (r) i współczynnik determinacji (R2). Przeprowadzone badania wykazały, że działalność turystyczna prowadzona w badanych gospodarstwach przyczyniła się do zmniejszenia areału gruntów użytkowanych rolniczo średnio o 12,8%. Różnica w powierzchni użytków rolnych przed i w trakcie prowadzenia działalności turystycznej była istotnie dodatnio skorelowana z wartością wskaźnika wiejskiej przestrzeni rekreacyjnej i stopą wykorzystania obiektów noclegowych. Rozmieszczenie, wielkość bazy noclegowej i jej wykorzystanie również istotnie zależało od atrakcyjności przyrodniczej terenu.