Dostęp osób starszych zamieszkałych na obszarach wiejskich Wietnamu do świadczeń z ubezpieczenia społecznego
DOI:
https://doi.org/10.53098/wir.2019.3.184/03Słowa kluczowe:
opieka nad osobami starszymi, zabezpieczenie społeczne, care diamond, osoby starsze na wsi, emerytura socjalna, WietmanAbstrakt
Obecna sytuacja społeczno-gospodarcza osób starszych jest częściowo odzwierciedleniem historycznych uwarunkowań panujących w Wietnamie. Struktura społeczno-gospodarcza w Wietnamie zmieniła się dynamicznie w wyniku rozwoju stosunków rynkowych, migracji, transformacji tradycyjnego społeczeństwa i powstania nowoczesnych społeczności rolniczych, co na wielu płaszczyznach przyczyniło się do powstania licznych zagrożeń społeczno-ekonomicznych dla osób starszych. W oparciu o dane z dwóch gmin, autor artykułu wskazuje, że starszym mężczyznom łatwiej jest uzyskać miesięczne zapomogi socjalne niż starszym kobietom. Starsi ludzie z wyższym wykształceniem otrzymują wyższe miesięczne zasiłki niż ludzie słabiej wykształceni. Starsze osoby mieszkające na badanych obszarach wielskich rzadko mogą korzystać z jakichkolwiek programów ochrony socjalnej. Jednymi beneficjentami tych programów są osoby, które przekroczyły 80 rok życia i nie otrzymują żadnych emerytur ani zasiłków. Niektóre starsze osoby są uprawnione do otrzymywania zasiłków tylko z programów nieprzeznaczonych dla seniorów. Aby utrzymać się przy życiu, starsi muszą pracować, głównie w rolnictwie, co jest ewidentnym zaprzeczeniem obowiązujących przepisów dotyczących emerytur i zdrowia, zgodnie z którymi pracownik musi w pewnym wieku przestać pracować. Dostępność pomocy socjalnej różni się w zależności od grup osób starszych. Można powiedzieć, że starsi mieszkańcy obszarów wiejskich, nieposiadający uprawnień do świadczeń z pomocy społecznej są w dwójnasób poszkodowani. Oznacza to, że polityka powinna zmierzać w kierunku objęcia wszystkich seniorów systemem pomocy społecznej. Prócz tego zachodzi konieczność opracowania programu systematycznego zwiększenia poziomu miesięcznych zasiłków socjalnych dla osób starszych do minimum potrzebnego do życia, albowiem obecny poziom wsparcia jest o wiele niższy niż poziom wsparcia osób pozostających w ubóstwie. Proces starzenia się ludności w Wietnamie to wiele możliwości, ale też wiele wyzwań, które wymagają nowego podejścia do wypłaty emerytur, zasiłków socjalnych, ochrony zdrowia i tworzenia przyjaznego osobom starszym środowiska społecznego na obszarach wiejskich.
Bibliografia
Dang Nguyen Anh (2013). Social security in Vietnam: Facts and model recommedations. Journal of Sociological Review, 1(121), 3–8.
Evans M., Gough I., Harkness S., McKay A., Huyen Dao Thanh, Ngoc Do Le Thu (2007). How Progressive is Social Security in Vietnam? Hanoi: United Nations Development Programme.
Evans M., Harkness S. (2008). Elderly people in Vietnam: Social protection, informal support and poverty. Benefits, 16(3), 245–253.
Giang Thanh Long, Dharmapriya Wesumperuma (2012). Social Pensions in Vietnam: Status and Recommendations for Policy Responses. Social Protection for Older Persons: Social Pensions in Asia. Mandaluyong City: Asian Development Bank.
Giang Thannh Long, Pfau W.D. (2009). The vulnerability of the elderly to poverty: Determinants and policy implications for Vietnam. Asian Economic Journal, 23(4), 419–437.
GSO (General Statistics Office) (2015). Interim Population and Housing Survey: Main Results. Hanoi: Statistical Publishing House.
ILO (International Labour Organisation) (2010). World Social Security Report 2010–2011: Providing Coverage in Times of Crisis and Beyond. Geneva: International Labour Organisation.
ILO (International Labour Organisation) (2017). World Social Protection Report 2017–2019: Universal Social Protection to Achieve the Sustainable Development Goals. Geneva: International Labour Organisation.
Jones C. (1990). Hong Kong, Singapore, South Korea and Taiwan: Oikonomic welfarestates. Government and Opposition, 25(4), 447–462.
Jones C. (1993). The Pacific challenge: Confucian welfare states. In: C. Jones (Ed.), New Perspectives on the Welfare State in Europe, (pp. 198–217). London: Routledge.
MCST, GSO, UNICEF, IFG (Ministry of Culture, Sports and Tourism, General Statistics Office, UNICEF, Institute of Family and Gender) (2008). Results of the Vietnam Family Survey in 2006. Hanoi: Ministry of Culture, Sports and Tourism, General Statistics Office, UNICEF, Institute of Family and Gender.
Meng Yuan Chen (2017). China’s Elderly Care: From National Welfare Regime to Localised Care Provision Structure. Master Thesis. Utrecht: Universiteit Utrecht.
Nguyen Dinh Tuan (2016). Social security for the elderly in Vietnam today. Journal of Vietnam Social Sciences, 6(176), 51–57.
Nguyen The Hue (2015). Đảm bảo an sinh xã hội cho người cao tuổi: thành tựu và thách thức. Tạp chí Dân số và Phát triển, số 2 (166), (http://gopfp.gov.vn/so-2-166).
Razavi S. (2007). The Political and Social Economy of Care in a Development Context: Conceptual Issues, Research Questions and Policy Options, No. 3. Geneva: United Nations Research Institute for Social Development.
Trinh Duy Luan, Tran Thi Minh Thi (2017). Chăm sóc người cao tuổi trong xã hội Việt Nam đang chuyển đổi – Những chiều cạnh chính sách và cấu trúc. Nhà xuất bản Khoa học xã hội, Hà Nội.
UNDP and DFID (United Nations Development Programme and Department for International Development) (2005). Beyond HEPR: A Framework for an Integrated National System of Social Security in Vietnam. Hanoi: United Nations Development Programme.
UNFPA (United National Population Fund) (2011). Aging Population in Vietnam: Current Status, Prognosis, and Possible Policy Responses. Hanoi: United National Population Fund.
UNFPA and ILO (United National Population Fund and International Labour Organisaton) (2014). Income Security for Older Persons in Vietnam: Social Pensions (Joint Policy Brief). Hanoi: United National Population Fund.
