Rolnictwo w rozwoju obszarów wiejskich

Abstrakt

Do najważniejszych procesów rozwoju społeczno-gospodarczego w drugim tysiącleciu naszej ery należą deruralizacja i dezagraryzacja. Procesy te wzajemnie się wspierają i warunkują. Nabrały one przyspieszenia wraz z rozwojem kapitalizmu, gospodarki rynkowej i uprzemysłowieniem. Ich przebieg w dobie postindustrialnej zaczyna się zmieniać, również w przypadku Polski. Wyzwania, jakie są obecnie formułowane pod adresem wsi i rolnictwa, a także obecne uwarunkowania rozwojowe wymagają nowego spojrzenia na relacje rolnictwa i wsi, w szczególności na ocenę procesu dezagraryzacji wsi oraz dalszy jego przebieg. Wiąże się to z rodzącą się zmianą paradygmatu rozwoju rolnictwa – przechodzeniem z rolnictwa industrialnego do rolnictwa zrównoważonego. Paradygmaty te różnią się wiązką celów i funkcji oraz sposobów produkcji (praktyk rolniczych). Pierwszy ogranicza się do maksymalizacji korzyści ekonomicznej i funkcji produkcyjnej oraz bazuje na szerokim wykorzystywaniu przemysłowych środków produkcji, natomiast drugi uwzględnia także dobra publiczne i funkcje ekosystemowe oraz bazuje na wykorzystywaniu zasobów przyrodniczych. Przyszłościową formą rolnictwa wydaje się rolnictwo ekologiczne, które wykazuje wysoką dynamikę wzrostu. W dającym się przewidzieć czasie najbardziej prawdopodobny jest jednak dualny rozwój rolnictwa, tj. mieszczący się w przedziale wyznaczanym przez przedsiębiorstwa korporacyjne i gospodarstwa rodzinne, jak też technologie (praktyki) industrialne i organiczne (ekologiczne). Wymienione zjawiska (procesy) są przedmiotem refleksji i analizy artykułu, którego celem jest przedstawienie możliwości wykorzystania rolnictwa w rozwoju wsi z uwzględnieniem stopnia urbanizacji.