Regionalne podejście do rozwoju obszarów wiejskich? Studium regionalnych i wiejskich programów rozwoju w latach 2007–2015 w Polsce

Abstrakt

W pracy badamy rolę czynników strukturalnych (ściślej tzw. place-based characteristics) w kształtowaniu polityki UE. Analizą objęto rzeczywiste wydatki na poszczególne osie priorytetowe w programach dwóch polityk sektorowych w okresie programowania 2007–2013 oraz zmiany cech społeczno-gospodarczych na poziomie lokalnym (powiatowym, NUTS4). Współczynnik korelacji Pearsona posłużył do oceny zależności między poziomem wydatków na PROW i RPO na 1 mieszkańca oraz wybranymi wskaźnikami opisującymi poziom rozwoju gospodarczego, społecznego i demograficznego jednostek samorządu terytorialnego. Pokazujemy, że instrumenty polityki rozwoju obszarów wiejskich i programów regionalnych w latach 2007–2013 były komplementarne względem siebie, ale także silnie związane z cechami regionu (takimi jak wielkość fizyczna, stan ludności, powierzchnia użytków rolnych), a zatem silnie uzależnione od specyficznych cech danego terytorium. Sugerujemy, że w przyszłej polityce wiejskiej większy nacisk powinno się położyć na regionalne i lokalne (tzw. place-based) uwarunkowania rozwoju.